Sposoby przyjmowania medycznej marihuany

Marihuana może być zażywana na kilka różnych sposobów. Chociaż palenie jest najbardziej powszechną ze znanych metod, z pewnością nie stanowi też jedynej ani najzdrowszej z nich. Inne, stosowane na co dzień przez użytkowników medycznej marihuany sposoby to:

• inhalacja z użyciem specjalnie do tego przystosowanego waporyzatora
• przygotowanie naparów lub ciastek zawierających marihuanę
• skoncentrowane ekstrakty
• spożywanie surowych konopi jako warzywa lub wyciskanie z nich soku

Ponieważ wiele z tych metod nigdy nie stało się przedmiotem badań firmy Bedrocan, nasza wiedza o nich opiera się na doświadczeniach samych pacjentów.

Wiele zmian w oryginalnym składzie chemicznym rośliny może zajść w zależności od wybranego sposobu przyjmowania preparatu. Przykładowo, wspólnym czynnikiem występującym w wielu z tych metod jest podgrzewanie. Jest ono etapem niezbędnym, aby mogła zajść przemiana kwasów 2-karboksylowych w ich bardziej aktywne formy farmakologiczne (co zostało wytłumaczone szczegółowo poniżej). Przegrzanie może prowadzić z kolei do wytworzenia się produktów degradacji, takich jak kannabinol (CBN) i delta-8-THC, z których każdy, przynajmniej potencjalnie, ma własną aktywność farmakologiczną. Lotne składniki, takie jak terpeny, mogą łatwo ulec utracie na drodze parowania, przykładowo podczas gotowania naparu albo podczas zagęszczania ekstraktu poprzez odparowywanie rozpuszczalnika.

Dodatkowo każdy z tych specyfików jest w różnym stopniu wchłaniany (przez jelita lub przez płuca) i posiada własny zestaw metabolitów wytwarzanych po zażyciu. Najważniejsze różnice zachodzą między preparatami doustnymi (które są połykane) a wziewnymi (które przedostają się do organizmu drogą płucną). Wziewnie stosowane kannabinoidy oraz terpeny przedostają się bowiem do organizmu w nienaruszonym stanie, następnie przez płuca przenikają bezpośrednio do krwiobiegu. Natomiast składniki przyjmowane doustnie docierają do celu z pewnym opóźnieniem związanym z procesami zachodzącymi w jelitach oraz w wątrobie. Połączenie wszystkich tych czynników może mieć wpływ na czas trwania efektów oraz ich rodzaj dla każdego rodzaju preparatu pochodzącego z marihuany, nawet jeśli użyto tej samej odmiany do jego przygotowania.

Kannabinoidy kwasowe i obojętne

THC i CBD to dwa najbardziej znane kannabinoidy, jednak w przeciwieństwie do tego, co się powszechnie uważa, wcale nie są obecne w świeżo zebranych roślinach. Powodem tego jest fakt, że konopie wytwarzają wszystkie swoje kannabinoidy w nieco odmiennej formie, zwanej kannabinoidami kwasowymi (kwasami 2-karboksylowymi) czy kwasami kannabinoidowymi. Kiedy te zostają wystawione na odpowiednią ilość ciepła, szybko przekształcają się w swoje “obojętne” odpowiedniki, w procesie określanym jako dekarboksylacja. Zatem, kiedy marihuana jest palona, pieczona lub gotowana dla uzyskania naparu, kwasowe THCA zmienia się w swoją neutralną formę – THC, a kwasowe CBDA zamienia się w CBD, i to samo zachodzi w przypadku innych kannabinoidów. Ten proces został zobrazowany na Rycinie 3-1. Dekarboksylacja zachodzi również spontanicznie wraz ze starzeniem się próbek konopi, na skutek przechowywania, ekspozycji na światło czy temperaturę pokojową, jednak dzieje się to znacznie wolniej.

Przez długi czas naukowcy sądzili, że kwasy kannabinoidowe są “nieaktywną” formą kannabinoidów. Wszak nie dają poczucia bycia “na haju” ani nie łączą się z receptorami kannabinoidowymi. Obecnie jednak wiadomo, że również kwasowe kannabinoidy mogą mieć ważne właściwości lecznicze. Dla przykładu, kwasowa forma CBDA ma silne właściwości przeciwbakteryjne i wykazuje obiecujące działanie przeciwzapalne, natomiast w przypadku kwasowego THCA wykazano, że ma on potężny wpływ na ludzki układ odpornościowy. Co może wydawać się jeszcze bardziej interesujące, niektóre kwasy kannabinoidowe wydają się hamować wzrost niektórych nowotworów, przynajmniej w doświadczeniach laboratoryjnych. Zatem u niektórych rodzajów pacjentów wcale nie będą one pozbawione aktywności.

W kolejnych wpisach będziemy publikować na bieżąco kolejne rozdziały publikacji pt. “Wprowadzenie do medycznej marihuany”. Zapraszamy do polubienia naszego profilu na FB na którym będziemy informować Państwa o kolejnych publikowanych materiałach.

Przedruk za zgodą autora: dr Arno Hazekamp, Bedrocan BV, www.bedrocan.com

O autorze:
Dr Arno Hazekamp (1976) jest uznanym na świecie naukowcem zajmującym się marihuaną oraz Dyrektorem ds. Badań i Edukacji w Bedrocan BV – oficjalnego hodowcy medycznej marihuany w Holandii. Po zdobyciu tytułu licencjata z biologii molekularnej otrzymał tytuł magistra nauk biofarmaceutycznych na Uniwersytecie w Leiden. Jego praca doktorska skupiała się na medycznych zastosowaniach konopi, jak i na praktycznych przeszkodach, które uniemożliwiają tym roślinom stanie się częścią medycyny w jej współczesnym ujęciu. Od 2002r. dr Arno Hazekamp zajmuje się holenderskim Narodowym Programem Leczenia Medyczną Marihuaną jako specjalista w zakresie kontroli jakości, sposobów administracji oraz analizy chemicznej. Jest również członkiem zarządu IACM (Międzynarodowe Stowarzyszenie dla Leków Kannabinoidowych), aktywnym wykładowcą na międzynarodowych wydarzeniach oraz propagatorem medycznej marihuany. Jego misją jest stworzenie mostu pomiędzy potrzebami pacjentów a wymaganiami nowoczesnej medycyny za pomocą prowadzenia badań oraz działań edukacyjnych.