O receptorach kannabinoidowych, cz. 4 – receptory TRPV

3 lutego 202020 września 2021 Jarosław Stadnik

Sporo mówi się na temat receptorów CB1 oraz CB2 jako tych, które reagują z kannabinoidami. Odkrycia naukowe pozwalają nam poznać szerokie działanie związków z konopi na nasz organizm. Okazuje się, że układ endokannabinoidowy to zintegrowany system sygnałów i odpowiedzi jeszcze kilku innych receptorów. Dziś mowa o receptorach waniloidowych TRPV.

Rola receptorów

Receptory TRPV występują w komórkach nerwowych obwodowego układu nerwowego oraz w mniejszym stopniu w mózgu. Lokalizacja tych receptorów w układzie nerwowym ma znaczenie w odczuwaniu bólu i temperatury oraz są ściśle związane ze stanami zapalnymi. Obecność TRPV w mózgu zastanawia naukowców nad ich znaczeniem w leczeniu chorób neurodegradacyjnych.

Ostatnie badania zaczęły odkrywać wiele endogennych substancji, które mogą albo aktywować albo obniżać grupę receptorów TRPV. Badania sugerują duży potencjał tych receptorów w leczeniu mimowolnych tików, skurczy i drżeń mięśni, np. przy chorobie Parkinsona czy Tourette’a.

Receptory TRPV3 oraz TRPV4 zlokalizowane w przewodzie pokarmowym mają istotne znaczenie przeciwzapalne (wrzodziejące zapalenie jelita, choroba Leśniowskiego-Crohna).

Inne badania charakteryzują ich ważną rolę w regulowaniu wrażliwości dróg oddechowych na stany zapalne, szczególnie w warunkach patofizjologicznych, jednak potencjalne dwukierunkowe działanie musi zostać dogłębniej zbadane. Ich odpowiednia modulacja może mieć wpływ na leczenie takich chorób jak astma czy chroniczny kaszel.

Ostatnie badania wskazują, że receptory TRPV1 mogą odgrywać rolę w genezie i objawach padaczki. Ludzie z epilepsją mają więcej receptorów TRPV1 w płatach skroniowych niż ludzie zdrowi i wydaje się, że odczulanie receptorów TRPV1 w mózgu może zapobiegać napadom.

Ciekawostką jest, że receptory TRPV mogą mieć wpływ na obniżenie efektu nagradzania ośrodka przyjemności podczas przyjmowania leków opioidowych. Efekt poczucia przyjemności po opioidach jest potencjalnie niebezpieczny i wiąże się z ryzykiem uzależnienia od tego typu leków.

TRPV i kannabinoidy w leczeniu dyskinezy

Badanie laboratoryjne polegało na stymulacji receptora TRPV1 syntetycznym kannabinoidem. Obiektem badań były modele zwierzęce z indukowana chorobą Parkinsona. Podawanie WIN 55,212-2 – kannabinoidowego agonisty receptora CB1, osłabiło nieprawidłowe mimowolne ruchy osiowe, kończynowe i ustno-twarzowe. Dodatkowo podanie silnego inhibitora FAAH – URB597, który podnosi stężenie kannabinoidów w mózgu znacząco obniżył reakcje dyskinetyczne badanych myszy, ale tylko w połączeniu z kapsazepiną – syntetycznym, silnym antagonistą TRPV1. Badania te wykazały, że farmakologiczna blokada receptora TRPV1 wraz z jednoczesną inhibicją FAAH (kondensacją kannabinoidów aktywujących CB1) wykazuje anty-dyskinetyczny efekt. Może mieć to kluczowe znaczenie w leczeniu objawów chorobowych lub uszczerbków na zdrowiu spowodowanych lekami.

Wpływ na stany zapalne przewodu pokarmowego TRPV

Badanie miało na celu zbadanie aktywności TRPV na różne fitokannabinoidy. Stan zapalny układu pokarmowego indukowany był u myszy olejem krotonowym. Wyniki były zróżnicowane w zależności od użytego kannabinoidu. Badania wykazały dużą skuteczność CBD i THCV w aktywowaniu receptorów TRPV3, podczas gdy CBGV i CBGA obniżały ich aktywność. CBDV również stymulowało receptory, głównie TRPV4, ale w umiarkowanym stopniu uzależnionym od udziału kationów wapnia. CBC obniżyło mRNA TRPV1β, TRPV3 i TRPV4 w jelicie czczym, a mRNA TRPV3 i TRPV4 w jelicie krętym myszy.

Badacze doszli do wniosków: kannabinoidy mogą wpływać zarówno na aktywność i ekspresję kanałów TRPV1–4. W zależności od kannabinoidów można zwiększać lub obniżać aktywność tych receptorów z różnymi potencjalnymi zastosowaniami terapeutycznymi, w tym w przewodzie pokarmowym.

Podsumowanie

W dobie dzisiejszego rozwoju technologi laboratoryjnej możemy badać konopie w niespotykany wcześniej sposób. Możliwość analizy wpływu poszczególnych substancji na poszczególne receptory, monitorowanie wydzielanych enzymów i dalszego ich wpływu na kolejne procesy biochemiczne stwarza nieograniczone możliwości modulacji tych procesów. Medycyna jutra z pewnością obierze takie kierunki leczenia, za pomocą, których będziemy uderzać tylko w źródło chorobowe bez zbędnego zaburzanie równowagi hormonalnej całego organizmu.

Przeczytaj także:

Bibliografia: